Vanmorgen meiden naar school gebracht en vergadering gehad van m’n werk.
Ondertussen hadden de mannen van Dijk boodschappen gedaan. En waren opa en oma ook gekomen. Thuis gekomen even lunchen en zijn Reinold en ik naar UMC/RAKU in Utrecht gegaan.
Ene kant zo normaal. Fietsen, succes op school wensen, vergaderen.
Andere kant is daar knoop in je maag gevoel, maar ook verwachting van groot wonder en rust erover.
We wisten van tevoren niet wie we zouden spreken.
Vorige week voor de uitslag van CT scan spraken we in Nieuwegein Eelke Lemmers verpleegkundig specialist.
Vandaag spraken we dr. Derksen de chirurg die Reinold heeft geopereerd. Samen met oncoloog dr. Los die we nog niet eerder gezien en gesproken hadden.
De MRI geeft net als de CT scan twee kleine plekjes aan op de lever en op de plaats waar geopereerd is.
Ze vinden het wel schrikken dat het zo snel is na het chemotraject. Ehh…ja wij ook.
Omdat Reinold zich goed voelt, de bloedwaarden ook in orde zijn, volgt er nu geen behandeling.
De tumormarker is in afgelopen periode alleen maar gedaald. Nog steeds hoger dan graag gezien wordt. Maar het zegt niet gelijk alles. Ook gezonde mensen kunnen een hogere tumormarker hebben. Dus deze waarde is in combinatie met andere onderzoeken belangrijk.
En nu qua behandeling? Het is operatief niet mogelijk om dit te verwijderen. Ze zeiden dat het niet uitmaakt voor het effect of er nu gestart zou worden met chemo of eventueel later.
Ze willen materiaal (wat ze hebben opgeslagen na de operatie) opsturen naar Amerika om te kijken wat dit is. En dat er mogelijk (ze achtten de kans klein) nieuwe medicijnen voor zijn.
Artsen zeiden dat dit meer te zien is als een ‘nee heb je, ja kun je krijgen’.
En over 3 maanden volgt weer een MRI en CT scan om te kijken hoe de plekjes ontwikkelen.
Dr. Derksen hoopt dat dit beeld hetzelfde blijft en niet meer wordt. Hij zei dat het niet meer weggaat.
Reinold en ik dachten hetzelfde toen hij dat zei. We dachten: verwachtingsvol en blij als je van je stoel valt van verwondering. Want we hebben een God van wonderen! Daar kijken we naar uit!
Dus hoe gaat het met ons? We voelen de storm wel, zowel in ons hoofd als in ons lichaam.
Maar het is omgeving, het zijn de omstandigheden. En merken dat we iedere keer als we voelen trekken ‘Wat zegt het Woord?’ ‘Genezing is voor iedereen’ Ja, we hebben hier kracht voor nodig. En ervaren dat het God is die ons dat geeft. Dankbaar!
Op de terugweg in de auto hebben we het ook gewoon over plannen over de komende weken en maanden.