Reinold & Mirjam

We boften! Met uitzondering op de regels van tante Corrie mochten al onze kids vanmorgen mee. Voordeel van 1persoons kamer. En nog meer ruimte voor alle knutsels van de kids die mee gingen. Vannacht heeft hij voor het eerst in ziekenhuis een redelijke nachtrust gehad.

Het gaat steeds beter met Reinold. Zijn nier heeft geen last van de ingreep.
Nieren hebben meestal één, soms twee slagaders. Reinold heeft er drie…hoe bestaat het. Eén moest er dicht gemaakt worden.

Reinold doet zijn best om met het eten er wat in te krijgen, te ervaren wat zijn ‘nieuwe’ lichaam kan hebben en wat niet, soms ook tegen zin in toch door te zetten.
En het resultaat mag er zijn: ruim een kg aangekomen!

Kids hebben gelogeerd en hebben fantastische tijd gehad.
Ze zijn net terug en slapen nu als roosjes.

Reinold heeft vannacht wat minder geslapen, maar heeft overdag best wat geslapen vandaag.
Voor de zekerheid is vanmorgen nog een echo gemaakt. Deze zag er goed uit.
Hb was aan lage kant en heeft daarom vanavond nog een zak bloed erbij gekregen.

Vandaag mocht hij wel weer wat uit bed en voorzichtig aan weer gaan werken aan mobiliseren.
De zin om weer iets te gaan doen is weer wat terug. Vanavond wilde hij stukje lopen. Met infuusstandaard als steun gingen we dan. Tien stappen, even zitten en weer terug.

Toen ik weer ging mocht een kus niet ontbreken.
Nou, dat zegt wel weer wat hoe het met hem gaat 😉

Vannacht werd ik door de dokter en moment later verpleegkundige gebeld.
Gisteravond heeft Reinold meer pijn gekregen. Opnieuw werd er een CT-scan gemaakt en werd duidelijk dat hij weer een bloeding had. Dit keer niet in operatie gebied, maar bij de nieren.
Er moest gelijk wat gebeuren. Ze hebben embolisatie toegepast (het dichtmaken van bloedvat).
Toen de dokter mij belde was dit onder controle. De verpleegkundige belde mij later nog dat hij inmiddels weer op zaal lag en de pijn nu weg is.

Vanmiddag is Reinold over geplaatst naar een andere kamer waar ze hem meer zien en meer controles doen. Hij ligt nu op 1 persoonskamer. Hopelijk helpt dat om een goede nacht te maken en aan rust toe te komen.
Tijdens de overplaatsing werd Reinold niet lekker. Hij werd misselijk en er kwam toen veel druk op de plek waar vannacht embolisatie is toegepast. Er kwam een flinke bloeduitstorting wat omhoog kwam. Ze hebben gelijk drukcompres verband erop gedaan. En zijn ze naar beneden gegaan om echo te maken. Het is toen verholpen. Nu mag Reinold vanavond/vannacht niet uit bed komen en moet zijn been laten rusten.

En zo wisselen de momenten elkaar af van schrik en opluchting.
Van de week hadden we het erover met elkaar dat we deze maand 11 jaar getrouwd zijn & elkaar 21 jaar kennen. We hebben vaker voor hete vuren gestaan en door moeilijke situaties heen gegaan. Dit is wel een hele pittige.

Maar we weten dat God met ons is, en voor ons is!

Vanmorgen om tien voor half 8 werd ik gebeld door ziekenhuis. Als ik nog niet wakker was, was ik dat nu wel…
Verpleegkundige vertelde dat Reinold vannacht is gevallen. Of hij is gevallen omdat hij pijn had of dat de pijn daarna gekomen is niet te achterhalen.

Maar zodoende is er vandaag een ct-scan gemaakt. In eerste instantie kregen we bericht dat er een bloeding in z’n buik zit. En ze moesten gaan bepalen wat te doen. Een poosje later, nadat achter de schermen nog andere specialisten meekeken, bleek dat er een bloeding geweest is in operatiegebied. Maar dat dit gestopt is.
Door de pijn heeft hij nergens puf voor en heeft vandaag voornamelijk op bed gelegen. Alleen voor toiletbezoek naar de badkamer geweest. Geen puf om wat te kijken, te lezen, te eten, gewoon in niks.

Er zat eerst een grote kans in dat hij morgen naar huis kon. Flink balen dat het niet gaat.
Vooral Reinold heeft er flink de pee in. Ikzelf vond het vooral schrikken dit. Opgelucht dat de ontstekingswaarden wel goed zijn. Hoe graag we ook willen dat hij naar huis kan.
Eerst zorgen dat het stabiel is en hij goed is aangesterkt.
Thuis kan er veel, maar in ziekenhuis heb je de specialisten om je heen.

Het is nu precies een week geleden dat de operatie klaar was, we wisten dat de operatie geslaagd was en ik bij hem was op de Intensive Care.
Toen kon hij amper wat bewegen en praten. En nu korte korte stukjes lopen naar de ziekenhuisgang, vandaag voor het eerst kort geprobeerd te fietsen op de hometrainer.

Wat fijn om dit te ondernemen. En blij zijn met alle stapjes die gezet worden.
En tegelijk is het zo vreemd. In een korte tijd van topfit en nog soort blanco wat er aan de hand is, naar ineens zware operatie en qua energie en hoeveelheid eten weer alles moeten opbouwen.

Het is pittig alles in stapjes opbouwen.
Maar in de volgende stap hebben we heel veel zin in: Reinold ophalen en ontvoeren naar huis!
(nog eventjes geduld…)

Een dag van heel veel knuffels, want we missen elkaar. Het gezin zijn, gewoon thuis.
Papa wordt erg gemist. Liefst wil iedereen tegelijk mee, maar dat gaat nog niet.

Vandaag is ander kind mee geweest naar papa. Thuis werd dat tot in de puntjes voorbereid wat er mee moest. Toch moment daar eerst even spannend met al die rare dingen en rare stem van papa, maar ze ontdooide snel en glunderde van oor tot oor.

Er werd vandaag al genoemd dat de maaghevel er uit mag. Ook al graag eruit, liever niet te vroeg en goed bekijken of het eten inderdaad goed blijft weglopen.
Aan het einde van deze dag bleek dat zo te zijn, en is maaghevel eruit gehaald. Zo fijn!

Vooraf aan de operatie werd ons voorbereid dat Reinold een dikke jas uit zou doen door deze operatie. Nou, zeg maar gerust: een eskimo jas. Vandaag weer op de weegschaal gestaan.
Bij elkaar is Reinold inmiddels 10 kg afgevallen. Vandaag zijn fysio en diëtiste langs geweest. Fysio is tevreden over de beweging. En diëtiste heeft fijn meegedacht om qua voeding aan te sterken.

Nu het beter gaat, komt thuis ook wat meer in het vooruitzicht. O, wat kijken we hier naar uit als dit weer mogelijk is! Er is hier nog wel wat voor nodig om te regelen aan thuiszorg en hulpmiddelen. Maar zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.

De kinderen hadden van de week een gesprekje met elkaar dat we nu thuis echt een pannenkoekenbakker missen. Ja, die reputatie staat hier kennelijk hoog.
‘Nou’, zegt er hier éen. ‘Als het papa niet lukt, moeten we maar naar de winkel gaan’.
(hmmm dat zegt wat over mijn reputatie betreft pannenkoeken bakken 😉
Ik hoor hier in ieder geval door dat we allemaal zin hebben in een feestje.
Liefst een papa-Reinold-thuis-kom feestje 🙂

Reinolds woorden over deze dag: moe, maar voldaan.
Er is veel blijdschap en dankbaarheid over deze dag!

> Vandaag voor het eerst gedoucht na operatie
> Fysio is tevreden over hoeveelheid beweging
> Zin krijgen om weer wat te ondernemen (idee om met rolstoel even van de kamer te gaan)
> Zin in koffie na wéken niet (enkele slokjes)
> Morfine is er af
> Weer zin in eten (hapjes vla)
> Verhuist naar andere kamer, voor minder zorg.
> Met rolstoel een half uurtje van de kamer geweest, en zelfs even naar buiten in het zonnetje.

Vanmorgen onderweg naar Reinold dacht ik aan woorden uit een gesprek wat we vorige week hadden. Er werd met ons gesproken over God, de Allerhoogste’. De Allerhoogste…..Dat greep me aan. Geen idee waarom eigenlijk.
Een paar dagen later kwam éen van de kinderen naar me toe terwijl ik een luier aan het verschonen was (van onze jongste voor de goede orde ;-))
Gewoon vanuit haar spel kwam ze gewoon even kletsen. En ze zegt ineens tegen me: ‘mam, weet je, toen ik 3 was of nee ik denk 4 jaar, of was het toch 3 …nee ik weet het zeker. Toen ik 4 jaar was, wist ik al dat God de Allerhoogste is hè’. (lief kind, hoe kom je aan deze wijsheid?)
Dat is onze God. Liefdevol. Hij spreekt gewoon in de dagelijkse bezigheden die we hebben. Door mensen, door onze kinderen. Dankbaar!

Ik dacht ook wederom aan tekst uit Jozua 1:9. Wees vastberaden en standvastig, laat je door niets weerhouden of ontmoedigen. Want waar je ook gaat, de Heer, je God, staat je bij.

Dit is een keuze om te geloven, te vertrouwen. We weten en geloven dat God goed is. Ook al gebeuren er dingen die zwaar zijn. En dat was het vandaag of meer vannacht met een nasleep op deze dag.

Afgelopen nacht liep maag bij Reinold vol en liep niet door. Daardoor moest hij overgeven.
Daarom moest er een slang via de neus naar de maag om alles eruit te pompen. Dat was het meest vreselijke wat hij tot nu toe meegemaakt heeft.
De maag moet nu tot rust gaan komen en het weer gaan doen. Dat kan een dag zijn, kan ook meerdere dagen gaan duren voordat lichaam dit weer op gaat pakken.
Hij mag nu niet eten en drinken. Via infuus krijgt hij wel vocht toe gediend. Wel mag hij enkele slokjes water en ijsblokje op een stokje.

Vanavond weer geweest. Opluchting dat vanmiddag rustig is geweest, controles goed, stabiel.
Eén van de kinderen is vanavond mee geweest. Ze mocht een ballon uitzoeken. Geen moment aarzeling, die grote vlinder moest het zijn.
Reinold zat in stoel toen we kwamen. Blij kind, blije papa. Ontroering.
Vanmiddag is Reinold naar de gang gelopen en vond dit fijn. Controles zijn ook weer gedaan, waren allemaal prima. Een goede nacht hopelijk tegemoet.

Gisteravond was de naald van het dunne slangetje dat in Reinolds rug ging voor pijnbestrijding gesneuveld. Het was gaan lekken en ’s avond rond 23:15 moest Reinold daarom toch nog naar de anesthesist. Ze konden er niks meer mee, dus ging dat er uit. Nu heeft hij een pompje met morfine voor de pijnbestrijding in combinatie met paracetamol.

Alles kost veel energie. Toen de dokter vandaag kwam vertellen dat katheter eruit kon, en later nog werd verteld dat de drain er vandaag ook uit kon. Was dat veel.
Ze vertelden dat de drain het belangrijkste is om eruit te halen en daarom is die er al wel uit gehaald. Katheter morgen wellicht. Stapje voor stapje.

En stapjes worden gezet! Vandaag heeft hij ook even een kwartiertje in stoel gezeten. Daar had Reinold ineens zin in. Fijn dat linkerbeen ook weer meer gevoel in zit en lukt deze wat te bewegen. Ohja…de kousen zijn vandaag ook uitgedaan. Die zijn niet meer nodig.

Afgelopen dagen zijn intens en tegelijk gebeuren er bijzondere dingen.

Van medisch verpleegkundige (die ons in dit proces begeleid) kregen we een lijst met boekentips voor kinderen. Ik hoppa naar de bibliotheek. Toen ik die boeken bekeek, ik werd er naar van. Nee, dat gaat ‘m niet worden. En ik besloot gewoon boeken uit te zoeken met onderwerpen waar onze kids van houden. Ineens viel mijn oog op een prentenboek waarover ik enkele weken terug hoorde op een podcast die ik onderweg voor m’n werk aan het luisteren was.
Ik had toen helemaal niet zoiets van ‘o dat moet ik onthouden’ en ik had het boek ook nog nooit gezien. Nu bladerde ik dit boek door en wist dat dit een grote knipoog van Boven was dat die daar lag en mijn oog daarop viel.
Een dag later was er een moment van tranen. En dit boek…wauw..even mooi knuffelmoment met éen van onze kids die dat op dat moment zo nodig had met dit boek.

Reinold en ik hadden het er onlangs nog over dat het dit jaar zo opvalt dat er zoveel kleine vogeltjes vliegen in en om onze mini-maar- o-zo-fijne tuin. Gisteren waren het er zoveel, 7 telde ik er op dat kleine stukje grond, en was ze gade aan het slaan wat ze nu aan het doen zijn. Ik snap er niks van. Ik strooi niks en elke dag komen ze af en aan onze tuin in. En zijn ze me toch druk bezig met tjilpen. Gezellig hoor! Zo mooi hoe God, Schepper van hemel en aarde, zijn schepping gebruikt om zijn liefde en trouw te tonen. Dat geeft moed.

Vanmorgen was ik bij Reinold. Hij was heel suf. Hij viel geregeld in slaap en dan weer even wakker. Alle controles zijn goed. Verpleegkundige vertelde dat er niets in de weg staan om richting herstel te gaan denken. En hier elke dag stapjes in te nemen door bijv. paar keer op bedrand te gaan zitten.
Dat is mooi nieuws! Maar op bedrand gaan zitten, is nu een hele opgave voor Reinold.
Vooraf bedenken hoe ga ik mezelf vastpakken, draaien.
Voor herstel belangrijk om dit te blijven doen. En dat wil Reinold, dus zet zich 100% in!
Vandaag paar keer op bedrand gezeten, en ook zelfs 15 minuten op een stoel. Super knap!

Vanmiddag was echter paniek ineens. Er kwam veel bloed uit de drain. Reinold is gelijk naar CT gebracht. Dit was geen leuke ervaring voor hem. Alles moest snel, ook overhevelen van bed naar scan. Het positieve eraan is dat er geen bloeding te zien was. De scan gaat nog wel naar de radioloog en gaat hier nog verder naar kijken.
Deze ervaring maakt dat het nog weer wat spannender is om te gaan zitten. Maar wel belangrijk. En dat is vanavond ook weer gelukt door deze knappert!

Ik hoop en bid dat de drain stabiel blijft, Reinold vannacht goed mag slapen & rust in zijn hoofd heeft.